Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

Πέντε χρόνια πριν...
Πέντε χρόνια μετά...
Να διαβάζεις μετά από τόσο καιρό ξεχασμένες σκέψεις..ξεχασμένα περιστατικά...και να μεταφέρεσαι μαγικά πίσω σε αυτές τις στιγμές..Στο κλουβί με την τρελή...
Πριν λίγες μέρες μπήκα αισίως στην 31η χρονιά μου σε αυτή τη ζωή. Και όπως κάθε χρόνο έθεσα τους στόχους μου γι αυτή τη νέα χρονιά..Είμαι πάλι εδώ λοιπόν, ακόμα τρελή, ακόμα αδάμαστη, πιο κυκλοθυμική από ποτέ, δέκα κιλά βαρύτερη, παντρεμένη με δυο παιδιά πλέον...Ακόμα τρελαίνομαι για ταξίδια, αγαπώ το γράψιμο, δεν ανέχομαι την αδικία, την εκμετάλλευση και την όποια μορφή κακοποίησης.. 
Δεν ξέρω αν απ' όταν γέννησα έγινα περισσότερο ευαίσθητη ή περισσότερο άνθρωπος...
Ακόμα προτιμώ τη δική μου πραγματικότητα, τον δικό μου κόσμο, μόνο που πλέον άλλοι τρεις τα μοιράζονται μαζί μου..Γι΄αυτό και προσπαθώ να τα κάνω πιο όμορφα..
Ξεκινάω λοιπόν..δεύτερη φορά..πιο ώριμα και πιο κατασταλαγμένα..Καλό μου ταξίδι...

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

G. I. JOE - PART 3..

Ακολουθεί ο διάλογος όπως τον θυμάμαι πάνω κάτω μετά τον ντουβρουτζά που μουρθε..Όπου "G" εγώ και "Κ" ο καλικάντζαρος....

"Κ": Τζοοοοοοοοο μου με αγαπάς?? Πες μου ότι με αγαπάς.....
"G": Αγάπη μου το ξέρεις αυτό...
"Κ": Θέλω να το ακούσω Τζο..Έλαααααα
"G": Σε αγαπάω μωρό μου σε αγαπάω...Έγινε κάτι και αγχώθηκες?
"Κ": Τώρα που θα φύγω απτο σπίτι πρέπει να βρω κάποιον να με αγαπάει..Είμαι μικρός ακόμα..Και σένα σε αγαπάω και δεν θα μου πεις ψέματα ποτέ ποτέ..Και η μαμά θα κλαίει και γω δεν θα κλαίω γιατί θα με κρατάς εσύ..Όχι δεν θα κλαίω που θα την βλέπω θα γελάω..

Το μουτράκι του έχει πάρει μια απελπισμένη έκφραση που μου τσακίζει την καρδιά και αποφασίζω να τον σπρώξω λίγο γιατί καταλαβαίνω ότι έρχεται η έκρηξη....

"G": Η μανούλα σου έκανε κάτι μωρό μου?Θέλεις να την μαλώσω εγώ τι θέλεις...Για να την πεις ψεύτρα κάτι τρομερό θα σου έκανε..Γιατί η μανούλες δεν λένε ψέματα..Λένε??

Εδώ να διευκρινίσω ότι δεν έχω ιδέα από παιδική ψυχολογία και συμπεριφορά, δεν έχω ιδέα πως τα βγάζεις πέρα με ένα παιδάκι που σπαράζει στο κλάμα οπότε ζητώ κατανόηση αν ο χειρισμός μου είναι λάθος στα μάτια σας..Στην περίπτωσή μας είχε σαν αποτέλεσμα να ξεσπάσει το μικρό μου καλικαντζαράκι..

"Κ": Η Βασιλική δεν είναι αδερφή μου, η Βασιλική δεν είναι αδερφή μου  και η μαμά δεν μου το είπε και με κοροϊδεύουν...και ξέσπασε σε αναφιλητά...


Το ζουμί της όλης ιστορίας ήταν ότι η δασκάλα του αποφάσισε να του πει ότι η Βασιλικούλα του (η αδερφή του) δεν είναι κανονική αδερφή του γιατί δεν έχουν την ίδια μαμά και τον ίδιο μπαμπά..(ο θείος μου είχε ξαναπαντρευτεί και χήρεψε νέος και η Βασιλική είναι απτον πρώτο γάμο...)  όπως ήταν φυσικό αυτό το νέο έπεσε βαρύ στο μικρούλι μας και εμένα μου γεννήθηκε έντονη η επιθυμία να πλακώσω τη δασκάλα στο ξύλο.. 
Για μια ώρα προσπαθούσα να τον παρηγορήσω και να του εξηγήσω τι συνέβαινε..Απτις πιο δύσκολες ώρες της ζωής μου..Ευτυχώς το μωρό μου φάνηκε ότι είχε όλη την καλή διάθεση να καταλάβει και να δώσει άφεση αμαρτιών στη μανούλα του. Αλλά εμένα η ψυχή μου είχε πάει στην κούλουρη και είχε ξανάρθει 7 φορές...Για το βράδυ αποφασίσαμε να κοιμηθεί μαζί μου και πρωί πρωί να τον πήγαινα σπίτι "για να είμαι ήρεμος και να ζητήσω συγγνώμη απτη μανουλίτσα μου" - ματάκια μου εσύ....
Και κει που καθόμαστε μετά την καταιγίδα και είναι ήρεμος ήρεμος  γυρνάει και με σοβαρό ύφος μου λέει...
" Τζο μου Τζο μου από δω και πέρα θα είσαι η Τζι Αι Τζο μου γιατί ότι και να γίνει εσύ διώχνεις μακρυά μου τους κακούς και τα προβλήματα"....

και ακόμα ψάχνουμε τη Τζο η οποία έχει γίνει ζουμάκι στο πάτωμα......

G. I. JOE - PART 2..

Απ'τα πολλά πια κατάφερα να ξεχωρίσω ότι κάτι συνταρακτικό είχε συμβεί στο σχολείο του μικρού μου, ο οποίος γυρνώντας σπίτι αποφάσισε ότι μισεί τη μάνα του και ότι θέλει να μετακομίσει μαζί μου...Είπατε κάτι μήπως???

Τρελή απτην τρομάρα μου είπα στη θεία να του φτιάξει τη τσάντα του με λίγα ρούχα και αλαφιασμένη έφυγα να δώ τι έπαθε το βλαστάρι μου..Περιττό να πω ότι φθάνοντας με τον πύραυλο σπίτι τους σε 5 ολόκληρα λεπτά (κανονικές συνθήκες τέταρτο κ βάλε) βρήκα ένα μικρό θηρίο να με περιμένει στην είσοδο "γιατί δεν θέλει να την ξέρει αυτήν την ψεύτρα" ........................................................................
Ψύλλοι στα αυτιά μου μπήκαν γιατί το βλασταράκι μας δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοια, η λατρεία για τη μάνα του έχει καταντήσει ανέκδοτο και η θεία μου είχε μια έκφραση σαν να της έχει πέσει το ταβάνι στο κεφάλι και δεν ξέρει τι την βρήκε..Αποφάσισα να ξεδυαλύνω το μυστήριο διακριτικά και να αφήσω το Κωνσταντίνο να μου τα πει μόνος του..
Ευτυχώς δεν περίμενα κ πολύ (ανυπόμονη είπαμε ντεεε) και με το που φθάσαμε σπίτι το πουλάκι μου κελάηδησε και μου τα είπε όλα.....
Και μου πεσε και μένα το ταβάνι στο κεφάλι....

G. I. JOE - PART 1..


Και πάλι εδώ...Προσπαθώ ακόμα να συνηθίσω τη νέα μου αυτή απασχόληση οπότε όποια σχόλια αναμενόμενα..Όλο αυτό το σκηνικό με το χέρι μου, κάποιες προσωπικές ανασφάλειες, λίγο το πνεύμα των εορτών που ξυπνάει μελαγχολίες και σκέψεις αυτές οι μέρες ήταν από υποτονικές ως νεκρές..Και όταν απτη φύση σου είσαι ανυπόμονο πλάσμα και νευρικό σαν την αφεντιά μου η κατάσταση δυσκολεύει..Τρώγομαι με τα ρούχα μου, μου φταίνε όλοι και περισσότερο η ανωτέρω αφεντιά..Τα κλάμματα αυτές τις μέρες σαν να τα έχω στο τσεπάκι που λέει και ο πατερούλης μου, ανοίγουν οι βρύσες και όποιον πάρει ο χάρος...ΩΩΩωωωω τυχεροί όσοι είναι δίπλα μου!!! 
Και εκεί που το σόι έχει αρχίσει τον έρανο για να σε στείλει παρατεταμένες διακοπές μπας και ησυχάσουν οι έρμοι τσουυυυυυπ!!! έρχεται η σωτηρία σου (και η δική τους..) με τη μορφή ενός 6χονου καλικατζαράκου..Και η ιστορία ξεκινά................

Τρίτη μεσημέρι..ώρα 15.05..
Έχω μόλις μπει στο σπίτι μετά από μια ΔΥΣΚΟΛΗ μέρα στη δουλειά..Ο Μέρφι από το πρωί  έχει στήσει πανηγυράκι πίσω απτην πλάτη μου και όλα τα στραβά μου έχουν έρθει στην κεφάλα, που από μόνη της είναι έτοιμη να εκραγεί..Τα παπούτσια μου ήδη έχουν εκτοξευθεί στην άλλη άκρη του δωματίου, τα ρούχα ακολουθούν κι το μόνο που σκέφτομαι είναι ένα 3ωρο στην μπανιέρα..Στο βάθος του μυαλού μου ακούω ένα σαρδόνιο γελάκι να με εμπαίζει αλλά δεν δίνω σημασία, λες να γουργουρίζει το στομάχι μου - να προσθέσω αν είναι στο όνειρο και κάτι να τσιμπήσω..
ώρα 15.20...
Τυλιγμένη με την μπουρνοζοπετσετάρα την καλή κατευθύνομαι προς το παράδεισο..Αχνιστό αχνιστό το νεράκι μου με μια εσάνς βανίλιας περιμένει το φιδίσιο κορμί μου να παρκάρει στην μπανιέρα.....Και κει που το δίμετρο πόδι μου έχει αχίσει να κάνει θεαματική είσοδο..... ντρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρριν!!!!!!
ώρα 15.24... Η αρχή του τέλους...
Σε στάση ξεγοφιασμένου καρέτε κιντ προσπαθώ να συνειδητοποιήσω από που μου έρχεται η καμπανιά..Φααααααακ είναι το τηλέφωνο λες να έκανα καμιά μ@@@@@@ στη δουλειά??? Με τη μπουρνουζάρα να ανεμίζει τρέχω τρέχω τρέεεεεεεεεχω φρενάροντας τελευταία στιγμή πριν απογειωθώ πάνω στο δέντρο και γελάνε και οι μπάλες.. 

Κάπου εδώ σταματάω να κοιτάω το ρολόι και σηκώνω το ρημαδοτηλέφωνο που μου τρυπάει τα αυτιά..Και εκεί που περιμένω να ακούσω την αγριοφωνάρα του καλού μου αφεντικού ακούω την πανικόβλητη θεία μου να ψιθιρίζει κάτι που μοιάζει με τον εθνικό ύμνο των Μαλάουι και από μέσα  τον γιόκα της τον Κωνσταντίνο μου (the 6 year old kalikantzarous i was talking about) - ο οποίος έχει πλαντάξει στο κλάμμα και ουρλιάζει "Δώσε μου να μιλήσω στη Τζοοοοοοοο, δώσε μου τη Τζοοοοοοοοο!!!!!!!!!" 

Και η έρμη η Τζο μένω κάγκελο να προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω τη θειά μου, να μην βάλω και γω τα κλάμματα με τον οδυρμο της αδυναμίας μου και να δέσω τη ρημάδα την μπουρνουζάρα που έχει μπλεχτεί και έχω ξεπαγιάσει..