Ακολουθεί ο διάλογος όπως τον θυμάμαι πάνω κάτω μετά τον ντουβρουτζά που μουρθε..Όπου "G" εγώ και "Κ" ο καλικάντζαρος....
"Κ": Τζοοοοοοοοο μου με αγαπάς?? Πες μου ότι με αγαπάς.....
"G": Αγάπη μου το ξέρεις αυτό...
"Κ": Θέλω να το ακούσω Τζο..Έλαααααα
"G": Σε αγαπάω μωρό μου σε αγαπάω...Έγινε κάτι και αγχώθηκες?
"Κ": Τώρα που θα φύγω απτο σπίτι πρέπει να βρω κάποιον να με αγαπάει..Είμαι μικρός ακόμα..Και σένα σε αγαπάω και δεν θα μου πεις ψέματα ποτέ ποτέ..Και η μαμά θα κλαίει και γω δεν θα κλαίω γιατί θα με κρατάς εσύ..Όχι δεν θα κλαίω που θα την βλέπω θα γελάω..
Το μουτράκι του έχει πάρει μια απελπισμένη έκφραση που μου τσακίζει την καρδιά και αποφασίζω να τον σπρώξω λίγο γιατί καταλαβαίνω ότι έρχεται η έκρηξη....
"G": Η μανούλα σου έκανε κάτι μωρό μου?Θέλεις να την μαλώσω εγώ τι θέλεις...Για να την πεις ψεύτρα κάτι τρομερό θα σου έκανε..Γιατί η μανούλες δεν λένε ψέματα..Λένε??
Εδώ να διευκρινίσω ότι δεν έχω ιδέα από παιδική ψυχολογία και συμπεριφορά, δεν έχω ιδέα πως τα βγάζεις πέρα με ένα παιδάκι που σπαράζει στο κλάμα οπότε ζητώ κατανόηση αν ο χειρισμός μου είναι λάθος στα μάτια σας..Στην περίπτωσή μας είχε σαν αποτέλεσμα να ξεσπάσει το μικρό μου καλικαντζαράκι..
"Κ": Η Βασιλική δεν είναι αδερφή μου, η Βασιλική δεν είναι αδερφή μου και η μαμά δεν μου το είπε και με κοροϊδεύουν...και ξέσπασε σε αναφιλητά...
Το ζουμί της όλης ιστορίας ήταν ότι η δασκάλα του αποφάσισε να του πει ότι η Βασιλικούλα του (η αδερφή του) δεν είναι κανονική αδερφή του γιατί δεν έχουν την ίδια μαμά και τον ίδιο μπαμπά..(ο θείος μου είχε ξαναπαντρευτεί και χήρεψε νέος και η Βασιλική είναι απτον πρώτο γάμο...) όπως ήταν φυσικό αυτό το νέο έπεσε βαρύ στο μικρούλι μας και εμένα μου γεννήθηκε έντονη η επιθυμία να πλακώσω τη δασκάλα στο ξύλο..
Για μια ώρα προσπαθούσα να τον παρηγορήσω και να του εξηγήσω τι συνέβαινε..Απτις πιο δύσκολες ώρες της ζωής μου..Ευτυχώς το μωρό μου φάνηκε ότι είχε όλη την καλή διάθεση να καταλάβει και να δώσει άφεση αμαρτιών στη μανούλα του. Αλλά εμένα η ψυχή μου είχε πάει στην κούλουρη και είχε ξανάρθει 7 φορές...Για το βράδυ αποφασίσαμε να κοιμηθεί μαζί μου και πρωί πρωί να τον πήγαινα σπίτι "για να είμαι ήρεμος και να ζητήσω συγγνώμη απτη μανουλίτσα μου" - ματάκια μου εσύ....
Και κει που καθόμαστε μετά την καταιγίδα και είναι ήρεμος ήρεμος γυρνάει και με σοβαρό ύφος μου λέει...
" Τζο μου Τζο μου από δω και πέρα θα είσαι η Τζι Αι Τζο μου γιατί ότι και να γίνει εσύ διώχνεις μακρυά μου τους κακούς και τα προβλήματα"....
και ακόμα ψάχνουμε τη Τζο η οποία έχει γίνει ζουμάκι στο πάτωμα......